Stalinogrōd: fto to wymyślōł?
Niy
Ślōnzocy. Ôni niy mieli nic do rozkazu. Postanowiynia były
przijynte we Warszawie, na samym wiyrchu kōmunistycznyj władzy.
Rano 7 marca 1953 na szrajbtiszu ôd I Sekretarza Wojewōdzkigo
Kōmitetu PZRP we Katowicach, Józefa Olszewskigo, zaszczyrkoł
telefōn. Zwōniōł Jakub Berman z Politycznego Biōra Cyntralnego
Kōmityju. Pō nim nastympny telefōn, teroz to bōł Bolesław
Bierut, I sekretorz CK i prymier PRL. Towarzisze dali propozycyjo niy
do ôdciepniyńcio, stoli ale ô udanie, że przijynto ôd nich
zmiana nazwy ôd Katowic na Stalinogrōd to inicjatywa ôd zwykłych
katowiczanōw. Snadnōm rzeczōm ani WK, ani Prezydium Wojewōdzkij
Norodowyj Rady niy śmiały protestować.
Na spōlnym posiedzyniu usuchliwie przijōnły uchwała i wystōmpiyły do Rady Państwa ô zmiana nazwy Katowic na Stalinogrōd. Rada Państwa (tōż „kolegialny prezydynt” PLR), co niōm kludziōł Aleksander Zawadzki, czekała już cołko fertich i zaroz po przijściu wniosku go zatwiyrdziyła. W tym mōmyńcie było po ptokach. (Szrajbnij sie na nasz ślōnski newsletter i ôstoń przi czasie z lokalnymi wydarzyniami i ciekawostkami! Link do zapisu: https://www.slazag.pl/newsletter-slaski)
Stalinogrōd:
jake to miało skutki?
Na drugi dziyń katowiczanio sie dowiedzieli, że miyszkajōm we Stalinogrodzie. Ze banhofu „Stalinogrōd, byłe Katowice” zaczły ôdjyżdżać cugi, we Stalinogrodzie 9 marca narodziōł sie piyrszy stalinogrodziōn. Biydne dziecio dostało ôficyjalny tytuł Piyrszego Ôbywatela Stalinogrodu i (wbrew woli ôd ôjcōw) miano Jozef, co na szczyńście pora lot niyskorzij poradziyli ôdkryńcić i ôstało za Zbigniewa Andrzeja.
Stalinogrōd
kosztowoł siyła. Trzeba było przeca wymiynić urzyndowe i fiyrmowe
durki i sztymple, przerobić wegwajzry i szildy, zmiynić
rejestracyje ôd aut. A to wszysko tykało srogigo, wojewōdzkigo
miasta.
Stalinogrōd:
Morcinek, no co ty?
Stalinogrōd
złōmoł serce i na zicher skrōciōł żywobycie ôd ślōnskigo
pisarza Gustawa Morcinka, co go jako posła na Syjm sterroryzowali
tak, że 27 kwietnia 1953 (tōż kej to już niy miało żodnego
znaczynio) ôdczytoł ze syjmowyj stolice wniosek ô zatwiyrdzynie
dekretu, co już downo fungowoł. Takim to spōsobym ale Morcinek
niychcōncy doł swoja tworz kōmunistycznym serwilistōm, co stoli
za kōniunkturalnym i poddańczym przed ZSSR przemianowaniym Katowic.
Wielu Ślōnzokōw nigdy tego pisarzowi niy wyboczyło. A
niywykluczōne, że ôn sōm prowda pedzieć zadrynczōł sie na
śmierć
Stalinogrōd:
weg z tym
Jak
by uwierzić presie i radiu, to lud pracy miast i wsi, a ôsobliwie
Kato... znaczy Stalinogrodu, bōł rod bez granic ze tyj zmiany
nazwy. Naprowda było inakszyj. Miyszkańcy Katowic w dōma i
postrzōd zaufanych ôsōb durch używali jejich starego miana. Ze
Stalinogrodu sie urōngało, tworziło ô nim wice (Czymu prawie
Katowice? — Bo to było jedyne miasto, co sie zaczynało ôd
„kat”), ale publiczne wyrzekanie dezaprobaty było już
ryzykowne.
Trzi szkolorki z Chorzowa: Natalia Piekarska, Zofia
Klimonda, i Barbara Galas były skozane na hereszt abo poprawczok za
kolportaż „antypaństwowych” ulotek ô treści m.in. „Precz ze
Stalinogrodem”.
Stalinogrōd:
kōniec farsy
Downe
miano ôd Katowic było prziwrōcōno dziynki „ôdwilży” 1956
roku, co ja zaczła krytyka Jozefa Stalina ôd sowieckigo prziwōdcy
Nikity Chruszczowa. Rada Państwa przijōnła decyzyjo we grudniu
1956, a 22 marca 1957 jeji dekret zatwiyrdziōł Syjm. Katowice zaś
były Katowicami. Zresztōm ta po prowdzie to do srogij wiynkszości
swojich miyszkańcōw nigdy Katowicami niy przestały być.
Niystety, zaś trza było zapłacić za wkludzynie nowyj (tōż staryj) nazwy we urzyndach i publicznym przestrzyństwie.