Projekt „Dziedzictwo kulturowe biedahajerów i hołdziorzy” to innowacyjna próba szerszego transferu wiedzy na temat tradycyjnej kultury grup marginesu społecznego z międzywojennego województwa śląskiego, z wykorzystaniem przestrzeni internetowej oraz digitalizacji i cyfryzacji treści dziedzictwa kulturowego z tym związanego (w połączeniu ze stacjonarnymi formami popularyzacji elementów tradycyjnej kultury).
Biedaszyby, jak czytamy na Wikipedii, najliczniej powstawały na Górnym Śląsku w okresie kryzysu gospodarczego w latach 1929-1933. Stanowiły nierzadko jedyne źródło utrzymania pracujących przy nich całych rodzin. Węgiel z biedaszybów był tańszy niż sprzedawany przez kopalnie, co stało się powodem niszczenia biedaszybów poprzez wysadzanie ich w powietrze i ścigania biedahajerów przez policję. Duże pola biedaszybów znajdowały się m.in. w katowickim Wełnowcu.
Przedsięwzięcie „Dziedzictwo kulturowe biedahajerów i hołdziorzy” jest realizowane przez firmę Lokalne Dziedzictwo LH Marcin Wądołowski w ramach unijnego dofinansowania z programu KPO dla kultury.
Zakłada ono:
- opracowanie i wydanie publikacji poświęconej problemowi biedaszybów i ubóstwa w okresie międzywojennym (w formie tradycyjnej i cyfrowej) pt. "My – dzieci hałdy. O kryzycie gospodarczym, biedaszybach i siedliskach nędzy"
- opracowanie i wyeksponowanie tematycznej wystawy,
- digitalizację wybranych elementów dziedzictwa biedhajerów i hołdziorzy,
- stworzenie dedykowanej strony internetowej – www.biedahajerzy.pl.
Wstęp na wydarzenie jest bezpłatny, zaś jego efekty będzie można oglądać w Parku Tradycji do końca grudnia 2024 roku.
Może Cię zainteresować:
Drugie życie wież wyciągowych kopalnianych szybów. Nie tylko wieże widokowe
Może Cię zainteresować:
