Tydzień temu opublikowaliśmy subiektywny przewodnik, w którym zaproponowaliśmy czytelnikom sześć miejsc, w które według nas warto pójść na spacer. Jednym z nich był Grodziec, a w nim Park Ciechanowskich i Góra Świętej Doroty. Ponieważ autor przewodnika nie był tam jednak już jakiś czas, postanowił w miłym towarzystwie sprawdzić, czy na pewno jego rekomendacja nie straciła na aktualności.
Widać z każdej strony, nie da się zabłądzić
Wycieczkę, tym razem pieszą, rozpoczynamy na stacji kolejowej Będzin Miasto. W zależności od wybranej trasy, mamy do przejścia między 5,1 kilometra (skrótami) a 5,5 kilometra (chodnikiem), licząc między budynkiem dworca kolejowego a szczytem wzgórza. Możemy też dojechać tam autobusami kilku linii, które kursują dość często.
Gdy dojdziemy ulicą Wolności do podnóża wzniesienia, możemy wybrać kilka sposobów wejścia na szczyt. Wybieramy podejście zboczem wschodnim, które rozpoczynamy od ulicy Adama Mickiewicza lub Doroty, a zejście zboczem zachodnim, ścieżką prowadzącą do ulicy Fryderyka Chopina, a następnie skręcamy w ulicę Podgórną. Choć tak naprawdę nie ma to większego znaczenia, a dróg i ścieżek jest sporo. Podejście jest bardzo łatwe dowolną z nich, lecz po stronie zachodniej możemy zobaczyć tzw. willę Solvay, czyli rezydencję dyrektorów cementowni, wybudowaną wcześniej przez Ciechanowskich, czyli miejscową rodzinę przemysłowców. Tam także mieści się dom pomocy społecznej i nie nie można jej zwiedzać, ale za to można obejrzeć ją z zewnątrz i pospacerować po otaczającym ją parku leśnym.
Sama Góra św. Doroty jest niewielkim, choć najwyższym w okolicy, mierzącym 382 m. n.p.m. wzniesieniem. Bez względu na to, którą drogę na szczyt wybierzemy, czeka nas najpierw krótki spacer jedną z ulic na zboczach góry, a potem także niezbyt długi marsz ścieżkami leśnymi. Jest ich dużo, ale nie sposób zabłądzić, gdyż szczyt z kościołem jest doskonale widoczny. Zdrowy człowiek nie jest w stanie się też zmęczyć na tej trasie, stąd też nasz wybór spaceru z centrum Będzina i powrót na stację także pieszo.
Na szczycie czeka nas kościół, także pod wezwaniem świętej Doroty. To zabytek pochodzący z XVII wieku (wybudowany w 1635 roku). Na co dzień jest nieczynny, ale raz na miesiąc (szóstego dnia) odbywa się w nim nabożeństwo o godzinie 15:00 i wówczas można go zwiedzić. Warto zaznaczyć, że to będzie w najbliższą niedzielę, czyli 6 kwietnia 2025. W wybrane dni w roku, takie jak 14 lutego, 11 listopada oraz niedziela w okolicach 6 sierpnia, odbywają się tam dodatkowe nabożeństwa.
Kościół leży na szlaku pielgrzymkowym do Santiago de Compostela w Galicji (Hiszpania), zwanym Drogą św. Jakuba, Via Regia lub Camino de Santiago, stąd obecność tzw. muszli św. Jakuba przy okalającym go murze. Gdy robi się cieplej, jest w tym miejscu sporo pieszych turystów oraz rowerzystów. Jednak wczesną wiosną, jak teraz, jest tam wciąż względny spokój.
Górę widać lepiej, niż z góry
Wzgórze jest porośnięte dość bujną roślinnością, gdyż leży na Obszarze Chronionego Krajobrazu „Wzgórze Doroty”. Liczne drzewa, w tym brzozy brodawkowate, robinie akacjowe, buki, dęby, jesiony i klony, z roku na rok porastają wzniesienie coraz wyżej i coraz gęściej, w związku z tym szczyt „Dorotki” zatracił swe walory jako punkt widokowy na całą okolicę. Ale wciąż obserwować możemy ją z jej zboczy, niemal w dowolnym kierunku. Obchodząc wzniesienie wokół jego zboczem, możemy zobaczyć sam Grodziec, jak i inne części Będzina, takie jak Osiedle Zamkowe czy też doskonale widoczną Łagiszę z elektrownią, a także inne miejscowości: Czeladź, Wojkowice, Dąbrowę Górniczą, wsie w powiecie będzińskim. Widać też Górny Śląsk, w tym Piekary Śląskie i okolice, Siemianowice Śląskie czy Katowice, choć jakość widoku mocno zależy od pogody.
Więcej, niż się może wydawać
Schodząc, jak wspomnieliśmy, możemy zobaczyć Willę Solvay, ale zachęcamy także do spaceru w parku przy Pałacu Ciechanowskich, pod warunkiem, że jest otwarty. Ze szczytu Wzgórza Doroty to od 1,2 do 1,3 kilometra drogi. Podobnie, jak we wspomnianej willi zbudowanej przez Ciechanowskich (pisał niedawno o nich red. Baranowski), także w ich pałacu mieści się obecnie DPS, a posesja, na której się znajduje wraz z parkiem, jest zamykana dość wczesnym popołudniem (nie udało nam się potwierdzić o której godzinie, ale ostatniej niedzieli, po 16:00, brama była już zamknięta). Park ten jest bardzo przyjemnym miejscem na spacer a przez bycie nieco zaniedbanym, zwiększa poczucie kontaktu z naturą.
Dla osób, które lubią chodzić jeszcze więcej, polecamy spacer do ruin najstarszej w Polsce cementowni, które na żywo robią jeszcze większe wrażenie, niż na najlepszych nawet zdjęciach. Artykuł na jej temat pojawił się niedawno na naszych łamach. Grodziec to byłe miasteczko, a obecnie jedna z najspokojniejszych dzielnic Będzina, gdzie życie toczy się niespiesznie, nie ma wielkomiejskiego ruchu, hałasu oraz wysokich zabudowań. Spacer jego uliczkami przywodzi na myśl czasy sprzed kilkudziesięciu lat, a nawet jeszcze dawniejsze. Atmosfera, która panuje w Grodźcu, jest całkowicie różna od tej ze śródmieścia Będzina, choć oba grody są bardzo stare. A skoro mowa o centrum miasta i nieuchronnym powrocie, to w drodze warto zobaczyć ruiny starego browaru, które widać z ulicy Wolności po lewej stronie.
