Mōj nojwcześniyjszy przodek, co znōm ôd niego miano i nazwisko, a niy bōł stōnd, ôn sie nazywoł Johann Heidenreich. Ôn sie narodziōł we 1782 roku, a na kōniec XVIII abo poczōntek XIX wieku trefiōł do Rokitnice za kolōnisty z Mittelpreußen. Jo do dzisiej niy wiym, co to je gynau za regiōn. Johann bōł za szołtysa Rokitnice i za pruskigo wojoka. Ciekawe, co robiōł przi wojsku. Ciekawe, jeźli bōł ze wojskym we Paryżu na kōniec marca 1814 roku, tak jak Szymōn Tomanek z Michałkowic, co ôpowiedzioł ô tym Lucjanowi Malinowskimu we 1869 roku, a tyn to fōnetycznie spisoł do swojego zbioru ślōnskich tekstōw gwarowych. Johann umar we 1827 roku, jak mu było 45 lot, a jo sie rod myśla, że bōł w tym Paryżu na tym wojynnym, dalekim ôd Ślōnska wandrze

Mōj przodek, co sie narodziōł nojdalij ôd Ślōnska to moja babcia Lubow Awramienko ze Szymkyntu we połedniowym Kazachstanie. Ôna przed czyrwcym 1941 zawandrowała ze postrzodkowyj Azyje do Belgije, kaj trefiyła mojigo starzika Achima Kulika ze Chropaczowa. Ôni ślubu nabrali we Belgiji zaroz po wojnie i babcia do Ślōnska przijechała już pod mianym Lubomira Kulik. Umarła we 2000 roku, jak mie było 17 lot, tōż trocha ja pamiyntōm, ale siyły tych spōmniyń niy ma.

Pamiyntōm, że babcia sie bała burze. Gurij, jeji ôjciec, roz szoł z cerkwie bez pole i pozbōł go życio pierōn. Jeji syn a mōj fater tyż niy bōł blank spokojny przi burzi. Jo za bajtla tyż sie boł, ale w kōńcu mi przeszło.

Ciekawe, wiela inkszych śladōw je z tych mojich przodkōw wy mie. Chytōm sie dzisiej na tym, że ucza inkszych, jak majōm tnōńć nożym, gynau jak mie za bajtla uczyli, abo we autobusie dycki mōm przeciōngniynto rynka bez posek abo hynkel ôd tasie. Przi jednym i drugim moga skozać, fto i kedy mie tego uczōł, a takich małych cych i prawidoł je połno. Ciekawe, czy kereś siōngajōm do Johanna abo Gregora, bo przeca to wierza niy ma take niymożliwe. A możno mie sie ino zdowo.