Jelenie zima unsplash

Grzegorz Kulik: Szlus ze Facebookym. Na co kōmu ta belōwa połno warwasu fifidoł i gorliwości

A miało być tak piyknie. Jak sie przechodziyło ze Naszyj Klasy i Gadu Gadu na Facebook i Messenger, to sie robiyło światowo. Interfejs bōł czystszy, wiyncyj ludzi szło mieć we kōntaktach, modernie jakoś tak było. Pamiyntōm, jak żech zakłodoł kōnto na Facebooku. Pisało sie rok 2010 i mało fto medykowoł wtynczos jeszcze nad takimi sprawami jak prywatność we necu.

Gōwnianizacyjo społecznościowych mediōw

Niywiela ludzi myślało tyż we tamtych czasach ô zjawisku, co po angelsku było nazwane dwa lata tymu nazod: enshittification. Wymyślōł to słowo nowiniorz i pisorz Cory Doctorow, a ôno ôznaczo rozkłod necowego strzodowiska skuli pragliwości. Enshittification po naszymu by szło przełożyć za „gōwnianizacyjo”. Tōż gōwnianizacyjo podug Doctorowa wyglōndo tak: nojprzōd rozmajte platformy we internecie sōm dobre do swojich używoczōw, potym wyzyskujōm tych używoczōw, żeby biznesowi klijyńcio ôd tych platformōw mieli lepij, a na kōniec wyzyskujōm tyż tych klijyntōw, żeby wyszarpać wszysko do siebie i umiyrajōm.

Facebook sie zgōwnianizowoł na naszych ôczach. Na poczōntku widzieli my ino to, co nos interesowało: kamratōw i fanpejdże, co my im poprzoli. Zdowało sie, że kōntakt ze bliskimi nōm ludźmi mōmy niyôgraniczōny i bez pauzy. Bōł czas, kej na Facebooku szło nawet posegregować sie fanpejdże tymatycznie, tōż szło sie przeglōnd presy zrobić gynau na modrym serwisie. Potym ci, co majōm akcyje ôd Facebooka, zaczli coroz barzij wymuszać na fiyrmie, żeby przinosiyła wiyncyj pijyndzy. Zaczło sie dōndanie danych ôd ludzi, żeby je potym spotrzebować i zarobić, a potym dojynie pijyndzy ôd gyszeftōw, co sie za tyn czas uzależniyły ôd klikōw, co z Facebooka przichodziyły. Kole tego zaczły sie skandale ze sprzedowaniym danych ôd ludzi, wyciykami tych danych, dezinformacyjōm, manipulacyjōm welōnkami i inksze.

Jednak jeszcze ze piyńć lot tymu nazod jo ôtwiyroł ta strōna i mi sie pokazowały ino posty ôd piyńciu abo sześciu ôsōb, coch je śledziōł. Tyn serwis wtynczos już sie mało nadowoł do biznesōw, co chciały prziciōngać ludzi (nawet za pijōndze), ale do prywatnych ôsōb jeszcze bōł używalny. Ôd dugszego czasu ale Facebook (Instagram tyż) zaczły ciś ludziōm do garła coroz wiyncyj rzeczy, co tych ludzi niy interesujōm. Jo myśloł, że to ino u mie skuli tego, że tak mało śledza, alech wejzdrzoł na Facebook ôd kamrata i u niego jedyn na siedym abo ôziym postōw to były rzeczy, co ôn śledzi, a reszta to warwas fifidoł.

Lema pamiyńci żałobny rapsod

Ze wszyskich cytatōw ze Stanisława Lema nojpopularniyjszy je tyn, co ôn go bezma niy pedzioł: „Podwielach niy wziōn używać internetu, toch niy wiedzioł, że na świecie je tyla idiōtōw”. Bez to użyja sam czegoś, co ôn naprowda napisoł. We 1984 roku wydoł ksiōnżka „Prowokacja”, co w nij były recynzyje dwōch fikcyjnych publikacyji. We tekście ô drugij ś nich pisorz spōmino ô Lemowym prawie: „Żodyn nic niy czyto; jeźli czyto, to nic niy rozumiy; jeźli rozumiy, to zaroz zapōmino”. Po prowdzie ôryginalnie tyn fragmynt sie tykoł tego, że żodyn niy czyto ksiōnżek, ale podug mie pasuje perfekt do Facebooka i kożdego inkszego społecznościowego medium, co zarobio na chaji.

Jo niy umia sie ale zgodzić na niyrozeznowanie miyndzy inkszym zdaniym a niylojalnościōm. Jeźli ftoś – podug tych ludzi, co niy czytajōm abo niy rozumiōm – godo coś, co je niynoleżyte, to to je zaroz bluźnierstwo i niy ma placu na dyskusyjo. Jo niy wiym, jak ôni fungujōm w życiu. Jak ôni sie sprawujōm we restauracyji? „– Prosza rolada. – Niy mōmy dzisiej. Możno schabowy byście wziōnli? – Ja?!! Tacy z wos Ślōnzocy?!!”. Jo sie ich tak forszteluja.

Grzegorz Kulik

Ludzie na Facebooku niy czytajōm. Styknie im sōm tytuł, żeby już mieć ôpinijo i wartko sie niōm podzielić, chocioż nojczyńścij niy majōm pojyńcio, ô co sie rozchodzi. Ôsobliwie wartko we takich warōnkach zbiyrajōm sie ad hoc grupy zgorszōnych: ludzi, co ani po prowdzie niy majōm zdanio, ale chcōm być po zwyciynskij strōnie, a przi tym niy rozumiōm, że pora głosōw to niy ma wiynkszość ino wrzaskliwo myńszość.

Tōż dwa tydnie tymu poru histerykōw ôbejzdrzało sōm tytuł, moje nazwisko, niy wiedziało, fto jo je, i zaroz kanōnada. Zlecieli sie inksi, co myśleli, że trzeba pokozać zgorszynie, i dodali swoje. Spōmniało mi sie wtynczos, jak trzinoście lot tymu nazod take same jednostki ciorały po marasie prof. (wtynczos jeszcze dr.) Małgorzata Myśliwiec, ôsoba ze gigantycznym wkładym we ślōnskość. Gynau skuli tego samego: przeczytali ino tytuł, niy wiedzieli, ô co sie rozchodzi, ale zdanie i perfidny kōmyntorz już mieli. Dō nich przistōmpiyli ci, co po prowdzie przeczytali, ale niy spokopiyli, a reszta przeczytała, zrozumiała i zapōmniała.

Jo niy umia sie ale zgodzić na niyrozeznowanie miyndzy inkszym zdaniym a niylojalnościōm. Jeźli ftoś – podug tych ludzi, co niy czytajōm abo niy rozumiōm – godo coś, co je niynoleżyte, to to je zaroz bluźnierstwo i niy ma placu na dyskusyjo. Jo niy wiym, jak ôni fungujōm w życiu. Jak ôni sie sprawujōm we restauracyji? „– Prosza rolada. – Niy mōmy dzisiej. Możno schabowy byście wziōnli? – Ja?!! Tacy z wos Ślōnzocy?!!”. Jo sie ich tak forszteluja.

Fto na tym zyskuje?

Ftoś spyto: „Co sie szterujesz? Dyć niy musisz czytać”. Rzecz w tym, że na Facebooku idzie ludzi ôznaczać, a ôznaczyni dostowajōm powiadōmiynie. A samo powiadōmiynie niy pado, czy to je coś ważnego abo niy. Niy idzie tyż ôznaczanio wyłōnczyć; wiym, boch przekopoł cołke sztalōnki.

Wziōn żech sie bez to zastanowiać nad tōm belōwōm treści bez żodnyj werty i gorliwości, co płynie ze tyj strōny za kożdym razym, jak sie ja ôtwiyro. Jedyni wygrani we tym wszyskim to sōm jacyś milijarderzi ze Kalifornije. Trujymy sie życie, żeby ôni sie jeszcze barzij bogaciyli. A to sōm przeca ludzie, co prowda pedzieć powinni siedzieć we hereszcie choćby za to, co sie skuli Facebooka stało ze Rohindżami we Birmie. Jo im do kabzi dokłodać niy byda, bez to postanowiōł żech przestać brać udzioł we tym cołkim cyrkusie. Skasowoł żech społecznościowe kōnta (a niy było to proste, bo ôni sie przed tym zapiyrajōm rynkami i nogami), ale Facebook „z dobryj dusze” dowo 30 dni na zastanowiynie, bez to mōj profil chyba jeszcze widać.

Co teroz?

Jak żeście doczytali do tego miyjsca, to znaczy, że richtich mie czytocie i mocie moja wdziynczność. Zapiszcie sie na mojij autorskij strōnie na newsletter, jak chcecie wiedzieć, co sie dzieje. Byda go używać do roznajmowanio ważnych informacyji na tymat swojich wydownictw, nowych norzyńdzi na Sillingu i inicjatyw ôd Rady Ślōnskigo Jynzyka. Newsletter je blank mōj, tōż żodne Wasze dane niy idōm do inkszych fiyrmōw.

Lachać mi sie chciało ale, jak niykerzi moji kamracio moje postanowiynie przijōnli, chobych im pedzioł, że umiyrōm. Jo za to teroz mōm wrażynie, że ludzie na Facebooku sōm we klotce, a jo stoja kole nij. Bez to wiydzcie, że rod pryntym po tyj klotce niyroz przejada.