Piyrszy roz ftoś godoł na syjmowyj stolicy po naszymu. Mōnika Rosa zaczła po ślōnsku i pedziała, jake to je dō nos wszysko ważne.

Potym rozmajci ludzie godali, ale nojbarzij mie zaciekawiōł Rōman Fritz ze Kōnfederacyje, co po ślōnsku dokazowoł, że ślōnskigo jynzyka niy ma i to je tajla polskigo. Jo tego chopa rozumia. Moc Ślōnzokōw we downiyjszych czasach tak sprawy widziało, bo tak sie historyjo ułożyła. Niymcy prōbowali ślōnski jynzyk tympić. Słowo „Wasserpolnisch”, co we poprzednich wiekach było blank neutralne, ôno we XIX wieku sie spejoratywizowało tak samo jak dzisiej „gwara”.

Bez to my za Niymca przekōnowali, że niy ma czegoś takigo jak Wasserpolnisch, ino ślōnski dialekt polski, co je tak samo dobry jak kożdy inkszy polski. Rōman Fritz po prostu durch myśli tak samo i przeca niy ma synsu mu tuplikować, że je inakszyj. (Ôddekuj Ślōnsk choby nigdy przodzij! Szrajbnij sie na nasz ślōnski newsletter: https://www.slazag.pl/newsletter-slaski)

Prof. Miodek. Chop doł jedyn wywiad

Ciekawsze je ale to, że Fritz, jak dowodziōł tego, że ślōnskigo jynzyka niy ma, i że niy ma synsu jynzyka kodyfikować, to czytoł tekst, co go przepuściōł bez mōj polsko-ślōnski translatōr. Słychać tam translatorowe felery (co je musza w kōńcu sprawić) we zorcie używanio „eli” zamiast „abo” abo typowe dlo translatora spusoby przekłodanio rozmajtych słōw, jak „wybitny”-„znŏczny”, „zatrzymać”-„zastawić”, „wykorzystać”-„spotrzebować”. Tōż dzicie, prowda je nago: smolić, że kodyfikacyjo niy, ale używać norzyńdzi ôd kodyfikatorōw to już ja. Trza niy znać gańby, naprowda.