Mie było dziewiyńć lot i niy bōł żech ani spokojny, ani grzeczny bajtel. Robiōłch śniodanie. Ōpa weszoł do kuchnie, jo sie spytoł, „ile chce kromek”, a ôn mie niy rozumioł. Do dzisiej pamiyntōm we tyj swojij gowie mōmynt tyj ymocyje, co mi padała, że ōpa godo ino po slōnsku, niy rozumiy polskigo, tōż je gorszy. Wziōn żech sie ciepać, pokazować mu jak gupiymu, co to je „kromka”.

Nōm czynsto gupie sie ôdezwać po ślōnsku

Skōnd tako myśl? Żodyn mi nigdy niy pedzioł ofyn, że polski je lepszy. Jo to czuł sōm ze siebie. To chyba po prostu wisi we lufcie, co my nim dychōmy, i sie tym trujymy. Ôdtrucie sie to je dugi psychologiczny proces, co ś nim tyż niy ma tak ajnfach. Wszyscy dobrze wiymy, że nasi przodkowie we tym jynzyku żyli, miyłowali, niynawidziyli i umiyrali, a jednak jakoś nōm czynsto gupie sie ôdezwać po ślōnsku. Na ulicy niy, bo brzidko. We sklepie niy, bo brzidko. Do dzieci niy, żeby niy miały problymōw we szkole. Przeca kej by niy nasi przodkowie, to by niy było nos, tōż możno dobrze by było trocha ô tyn jejich jynzyk pozorgować. (Szrajbnij sie na nasz ślōnski newsletter i ôstoń przi czasie z lokalnymi wydarzyniami i ciekawostkami! Link do zapisu: https://www.slazag.pl/newsletter-slaski)

Latoś sōm my na dobryj drōdze do tego, żeby wiyncyj ludzi miało łacnij sie ôdtruć. Hned ślōnski jynzyk może nareście być uznany za regijōnalny, co mu na zicher przido prestiżu tak potrzebnego, żeby straciōł to ôdium jynzyka niyprzistojnego kulturalnym ludziōm. Dziynki zabiegowi siyły paradnych ôsōb my tyn proces zaczli bez pōmocy państwa. Ślōnski jynzyk już sie niy boji pokozać publicznie.