Starożytność – kult piękna i ochrona zdrowia
Pierwsze świadectwa stosowania makijażu pochodzą z Egiptu, gdzie zarówno kobiety, jak i mężczyźni ozdabiali swoje twarze. Egipcjanie używali czarnej kredki do podkreślania oczu, tworząc charakterystyczny migdałowy kształt, który miał nie tylko estetyczne, ale i ochronne znaczenie. Kredka, wykonana z mieszanki węgla i rudy ołowiu, chroniła przed słońcem oraz infekcjami. Do cieniowania powiek stosowano zieloną farbę pozyskiwaną z rudy miedzi. Również usta i policzki były malowane – czerwień uzyskiwano z ochrą, a do pielęgnacji używano pomadek na bazie wosku.
W starożytnej Grecji i Rzymie, makijaż był również popularny, choć subtelniejszy niż w Egipcie. Greczynki rozjaśniały skórę białym pudrem, co symbolizowało status społeczny, a oczy podkreślały czarnym węglem. Rzymianki natomiast rozszerzyły makijaż na inne części ciała, malując ramiona na biało i używając czerwonej ochrą do ust i policzków.
Średniowiecze – upadek i skryta praktyka
W średniowieczu makijaż w Europie popadł w niełaskę, a jego używanie było utożsamiane z próżnością i grzechem. Mimo to, wiele kobiet wciąż potajemnie stosowało domowe sposoby na upiększanie. Duży nacisk kładziono na zachowanie młodego wyglądu poprzez stosowanie maseczek z naturalnych składników.
Renesans i barok – powrót do łask i przesadna estetyka
Renesans przyniósł odrodzenie zainteresowania makijażem. Kobiety wybielały twarze i intensywnie malowały usta oraz policzki. W baroku estetyka stała się jeszcze bardziej wyrazista – twarz pudrowano na biało, a policzki i usta malowano w odcieniach czerwieni i fioletu. Niestety, zaniedbywano higienę, co często prowadziło do ukrywania niedoskonałości skóry pod grubymi warstwami kosmetyków.
XIX wiek – naturalność i higiena
W XIX wieku, po wiekach zaniedbań higienicznych, kąpiele i dbanie o czystość ciała stały się normą. Makijaż stał się subtelniejszy, a jasna, niemal przezroczysta skóra była symbolem wysokiego statusu społecznego. Ceniono naturalny wygląd, a kosmetyki stosowano oszczędnie.
XX wiek – rewolucja i masowa produkcja
Początek XX wieku przyniósł gwałtowny rozwój przemysłu kosmetycznego. W 1914 roku pojawił się pierwszy podkład do twarzy. Lata 20. to czas intensywnie pomalowanych oczu i ust w kształcie serca. W latach 30. natomiast cera musiała być nieskazitelnie gładka. Lata 40. i 50. to moda na wyraziste usta i eyeliner, który stał się kluczowym elementem podkreślania oczu.
W latach 60., wprowadzenie kolorowych cieni do powiek i sztucznych rzęs zrewolucjonizowało wygląd kobiet. Lata 70. i 80. to czas kontrastów – od naturalnego stylu hippisowskiego po ekstrawaganckie, neonowe makijaże inspirowane muzyką pop i kulturą klubową.
Współczesność – personalizacja i technologia
Dziś makijaż jest formą wyrażania siebie i stylu życia. Kosmetyki dostępne są w szerokiej gamie produktów, od tradycyjnych pomadek i cieni, przez zaawansowane technologicznie podkłady i produkty do konturowania, po mascary i eyelinery. Współczesny makijaż nie tylko poprawia wygląd, ale również chroni skórę przed zanieczyszczeniami i promieniowaniem UV. Jak wygląda teraz branża kosmetyczna poczytasz na https://ohmyface.pl/.
Historia makijażu to fascynująca podróż przez wieki, która pokazuje, jak bardzo zmieniały się standardy piękna i techniki upiększania. Od starożytnych rytuałów po współczesne trendy, makijaż zawsze odzwierciedlał społeczne, kulturowe i technologiczne zmiany, pozostając niezmiennie ważnym elementem ludzkiej tożsamości.
