Syberia, Afryka i wreszcie Bytom
Iwona Świętochowska urodziła się 8 maja 1930 w Stanisławowie (dziś Iwano-Frankowsk) w Ukrainie. Mając zaledwie 10 lat, 13 kwietnia 1940, wraz z bratem, matką i babcią została wywieziona na Syberię. Po kilku miesiącach mieszkania w kołchozie we wsi Pieszczanka, rodzinie udało się uciec do pobliskiej Presnogorkowki. Po podpisaniu układu Sikorski-Majski, w 1941 roku, wspólnie z bratem umieszczona została na osiedlu dla polskich sierot w Balachadi. W 1943 rodzina Tomaszków przeszła przez kilka obozów dla polskich uchodźców w Afryce (Kidugali i Kondo w Tanzanii oraz Tanga w Maroko). Trafili tam dzięki pomocy małżeństwa Zamenhofów. Powrót z wojennego przesiedlenia zajął prawie 7 lat. Ostatecznie, 17 lutego 1947 roku, Tomaszkowie zamieszkali w Bytomiu.
Początek kariery lekarskiej
Już w 1955 roku, Iwona Świętochowska ukończyła Śląską Akademię Medyczną i rozpoczęła pracę naukową oraz przygotowanie do specjalizacji pediatrycznej. Została adiunktem III Katedry i Kliniki Pediatrii Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach. Pracowała w Szpitalu Dziecięcym w Bytomiu, Szpitalu Miejskim nr 1 w Tarnowskich Górach, Szpitalu Miejskim nr 1 w Bytomiu i Klinice Pediatrii Śląskiej Akademii Medycznej w Bytomiu.
Aktywna działaczka NSZZ „Solidarność”
Iwona Świętochowska była aktywną działaczką Solidarności przy Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach. Była także przewodniczącą Solidarności przy Klinice Pediatrycznej w Bytomiu. Swoje mieszkanie udostępniała na spotkania nielegalnej organizacji Ruch Młodzieży Niepodległej, podczas których, prowadzone były m.in. lekcje historii Polski. Inspirowano także do pomocy rodzinom internowanych. Podczas przeprowadzonego 25 lutego 1982 przeszukania mieszkania lekarki i działaczki, ujawniono biuletyny, ulotki i bezdebitową literaturę.
Dwa dni poźniej, 27 lutego 1982, Świętochowska została zatrzymana i internowana. Początkowo przebywała w areszcie KWMO w Katowicach, dalej - w ośrodku odosobnienia w Bytomiu-Miechowicach. Pozostała tam do 24 lipca 1982.
Po zwolnieniu w dalszym ciągu angażowała się w pomoc osobom internowanym, organizowała nawet cotygodniowe prelekcje dla działaczy Solidarności i osób internowanych. W 1985 włączyła się w działalność Prymasowskiego Komitetu Charytatywno-Społecznego. Utrzymywała czynny kontakt z licznymi działaczami opozycji z całej Polski. W 1989 była jedną z pierwszych osób, które podpisały komunikat fakt utworzenia grupy inicjatywnej NSZZ „Solidarność” pracowników Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach. Po 1989 uczestniczyła w reaktywacji samorządu lekarskiego, była delegowana na Zjazd Wojewódzki Izby Lekarskiej I i II kadencji oraz Zjazd Krajowy Izby Lekarskiej I kadencji.
Za swoje zasługi została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Wolności i Solidarności, Krzyżem Zesłańców Sybiru, Medalem Solidarności i Złotym Medalem Regionu Śląsko-Dąbrowskiego NSZZ „Solidarność”
Może Cię zainteresować:
