Jak królowa Bona chciała oddać księstwo Bari Habsburgom w zamian za Śląsk dla Korony polskiej

W latach 1471-1526 na tronie czeskim zasiadali Jagiellonowie, a więc byli także panami Śląska. Kotłowało się tam strasznie, a z zazdrością na ten kawałek świata spoglądano z różnych stron.

Śląsk przejściowo był węgierski

Bracia Władysław Warneńczyk i Kazimierz IV Jagiellończyk, królowie Polski podporządkowali sobie czasowo księstwa opolskie, raciborskie czy opawskie. Ten drugi już w sposób trwały włączył do korony księstwo oświęcimskie. Co ciekawe, w tamtym czasie Śląsk przejściowo był... węgierski, zajęty przez króla tego państwa Macieja Korwina, którego ogłoszono też królem Czech. No i było ich dwóch, bo jeszcze panujący ciągle w Pradze Jerzy z Podiebradów, po którym sukcesję przejął syn polskiego króla Władysław Jagiellończyk. No, ale były to Czechy bez Śląska. Tatuś wysłał więc 20 tysięczną polską armię, która oblegała Wrocław, ale na dłuższą ekspedycję nie zgodził się polski Sejm. Trzeba było wracać.

Kolejna wojna rozpoczęła się po śmierci Macieja Korwina. Walczono o sukcesję węgierską, o którą, co ciekawe, stanęło w szranki dwóch synów Kazimierza IV Jagiellończyka. Ostatecznie Jan Olbracht się wycofał, ale w zamian miał zostać samodzielnym księciem... Śląska! Potem zerwał porozumienie z bratem, który w zamian za poparcie zgodził się na sukcesję węgierską na rzecz... Habsburgów. Tyle że niespodziewanie w wieku lat 50 spłodził syna i to on został jego prawnym następcą. Tak oto Jagiellonowie zostali królami Czech, Węgier, a nawet Chorwacji. Oczywiście Śląsk był w pakiecie. Tymczasem Olbracht po śmierci ojca został królem Polski. Niestety Ludwik II Jagiellończyk zmarł w wieku lat 20 i tak oto to dziedzictwo przeszło na Habsburgów, którzy do Austrii dołączyli Węgry, Czechy, no i Chorwację. Nieco wcześniej, w imieniu małoletniego Ludwika w wyborze cesarza niemieckiego, jako jego opiekun prawny, brał udział jego stryj, król Polski Zygmunt I zwany „starym”, który wtedy wcale taki stary nie był. No i zagłosował na Habsburga.

Królowa Bona chce oddać Bari w zamian za Śląsk

I tak oto ta dynastia na długie lata opanowała Czechy, a wraz z nimi i Śląsk, ale tak wcale być nie musiało. Dla cesarza ważne było rozpychanie się na Półwyspie Apenińskim. Zdobył np. Mediolan. I tu wkroczyła królowa Bona, żona Zygmunta I. Zaproponowała, by należne jej księstwo Bari zamienić na Śląsk i włączyć go do korony polskiej. Cóż jej było po stronach rodzinnych, skoro były tak daleko. Nawiasem mówiąc, była także prawną monarchinią Królestwa Jerozolimskiego, ale to było już zupełnie pozbawione realnej władzy gdziekolwiek. Tytuł jednak ładny.

Maksymilian I Habsburg się nie zgodził. Może to i dla Bony nie było takie złe, bo kiedy pokłóciła się ze swoim synem, królem Zygmuntem Augustem, miała gdzie wracać. Tam otruto ją na zlecenie Habsburgów, by nie musieć oddać potężnych pożyczek, których im udzieliła. W Bari znajduje się jej grób, a na nim umieszczono postać... św. Jadwigi Śląskiej. Widać ten Śląsk cały czas chodził jej po głowie. Kiedy postanowiono zrobić film o królowej Bonie, to komu powierzono rolę tytułową? Oczywiście Aleksandrze Śląskiej, ale to już zupełnie inna historia.