Liczące sobie 30 hektarów powierzchni tereny festynowe Wojewódzkiego Parku Kultury i Wypoczynku, których nieodłączną częścią stały się Duży i Mały Kręgi Taneczne, zlokalizowano w rejonie, który jeszcze przed powstaniem WPKiW posiadał zaplecze gastronomiczne (Gospodę Parkową) oraz porośnięty był zapewniającymi chłód i cień, okazałymi drzewami. Poza Doliną Szwajcarską brakowało wtedy podobnych obszarów w terenie, który miał zostać zagospodarowany jako park.
O ile więc Dolinę Szwajcarską można uznać za zalążek WPKiW, to tereny festynowe są jego pierwszym pędem, z którego i obok którego wyrosły kolejne. Określano je też "miniaturą przyszłego Parku", jak to ujmuje Aneta Borowik w książce "Park Śląski w Chorzowie. Projekty i realizacje z lat 1950-1989"). Autorka podaje, że prócz kręgów tanecznych tereny festynowe miały pomieścić teren sportu popularnego, rejon dziecięcy, zalążek ogrodu zoologicznego, restauracja (chodzi o wspomnianą Gospodę Parkową), altany oraz kioski.
Rzeźby przedstawiają konkretne tańce
Charakterystycznym elementem Kręgów Tanecznych jest altana (w formie klasycyzującego monopterosu, jak to ujmują znawcy architektury). Kolejny to rzeźby tańczących postaci. Zwróćmy na nie uwagę, odwiedzając odnowiony ostatnio Duży Krąg Taneczny oraz położone za nim Małe Kręgi. Rzeźby te nie wyobrażają po prostu ludzi w tańcu, lecz konkretne tańce. Tak też się nazywają: Trojak, Kujawiak, Mazur i Krakowiak. Dwie pierwsze stoją przy Dużym Kręgu, pozostałe przy Małych. Obecny Krakowiak różni się od pierwotnego kształtem głów tańczących postaci. Zrekonstruowano je chyba po zniszczeniu przez wandali, ale nie zostały odtworzone w pierwotnej formie.
Autorem Trojaka i Kujawiaka jest Stanisław Marcinów. To socrealistyczny artysta, który stworzył też m.in. znane rzeźby górników w Parku Śląskim czy pomnik czerwonoarmistów, stojący kiedyś na placu Wolności w Katowicach, analogiczny pomnik w Sosnowcu oraz rzeźbę robotnicy na osiedlu A w Tychach. Krakowiaka stworzył Jan Ślusarczyk (on tez jest autorem rzeźby hutnika w WPKiW), Mazura Stanisław Lisowski. Wszystkie cztery rzeźby ustawiono 1 maja 1953 roku.
Może Cię zainteresować:
Szklarnia wieżowa w WPKiW. Futurystyczny projekt nie przetrwał
Może Cię zainteresować: