O czym jest ten film? Czy to historia sukcesu geniusza? Płomienny romans z pieprzykiem zdrady? Przedstawione są tu głównie polityczne machinacje? A może to moralitet? Wszystkiego po trochu, ale najsilniej film ten opowiada o Ameryce, która ma swoje mity, marzenia i obsesje zamknięte w jednej myśli: „wszystko jest możliwe”.

Po przyjściu do domu chciałem skreślić tych kilka słów recenzji. Siadłem do komputera i na profilu znajomej widzę zdjęcia Newtona z jego tekstem: ”Zamiast wierzyć przesądom i baśniom, zasady fizyki wszystko ci wyjaśnią”. Doprawdy? – pytam sam siebie, to fizyka jest nauczycielką życia? Życie od czasów fizycznej trójcy: Newtona, Einsteina i Oppenheimera stało się mniej skomplikowane? Rzadziej popadamy w choroby psychiczne, jesteśmy szczęśliwsi, kochamy się wszechstronnie? Nie. Raczej nie. Raczej absolutnie nie. Kraj z tabunami noblistów, świetnym systemem edukacyjnym, tysiącami zasymilowanych Żydów wydał na świat żydożerczy hitleryzm. Czy znajomość fizyki chroni przed czynieniem zła? Raczej odwrotnie, może wzmóc skalę działania, aż do zagłady ludzkości.

Dawno, dawno temu powstała filozofia. Chwilę później niejaki Zenon wymyślił paradoks lecącej strzały. Na czym polegał? Jeśli lot strzały podzielimy na nieskończenie wiele małych odcinków, to strzała na najkrótszym odcinku nie będzie się już ruszać.

Ten paradoks da się przełożyć na płaszczyznę moralności. W jaki sposób? Jeśli decyzję podzielimy na nieskończenie wiele elementów/ odcinków to zniknie moralna ocena działania. Weźmy takie powstanie bomby atomowej. Ktoś wytapiał rudę, ktoś ją wydobył, ktoś wymyślił zapalnik, ktoś sposób transportu, inny jeszcze opracował tysięczny detal będący częścią udanego procesu. Co na końcu? Dwa miasta w Japonii zostały zamienione w rumowisko, zabito setki tysięcy cywilów. Co się stało, to już znamy z historii.

Co się mogło stać? Nikt do końca nie wiedział, czy ta nowa bomba nie wysadzi świata całego, czy niebo nie zamieni się w ocean ognia i pochłonie całej ludzkiej populacji. Trzeba było podjąć decyzję, ale kto za nią odpowiada: Naukowiec? Generał? Urzędnicy? Prezydent USA? Każdy z nich wiedział tylko trochę, działał po omacku, więc na końcu można rzec, że nie ma jednoznacznej odpowiedzi, odpowiedzialność jest rozmyta, czynu nie da się moralnie ocenić i wskazać kto za niego odpowiada.

Skąd się bierze moralna ocena czynu będąca fundamentem człowieczeństwa? Z wielkiej syntezy. Te dwie wielkie syntezy, którymi dysponuje ludzkość to religia (starsza) i filozofia (młodsza), silnie z pierwszą spokrewniona.

Dziś niedziela, oto pytanie mające źródło w filmie, który dotyczy wszystkich nas: za co odpowiadam?

Oto możliwe odpowiedzi:

• odpowiadam tylko za siebie
• za nikogo nie biorę odpowiedzialności
• trzeba żyć chwilą
• cały świat jest w ramionach ukochanego/ ukochanej
  

***
Warto pójść do kina?
Warto zadawać sobie zasadnicze pytania, bo bez nich tracimy siły w mrocznej matni bez zasad i bez nadziei.
PS. Do delektowania: każde pojawianie się na ekranie kochanki głównego bohatera żarzy się intensywnością bycia i ten słoneczny kolor jej skóry.

***
A Państwo widzieliście film? Uwiódł Państwa wyobraźnię?