Król śląskich kryminałów
Marcin Melon urodził się w 1979 roku w Bytomiu. Jest nauczycielem, dziennikarzem i pisarzem. W 2013 roku zdobył drugie miejsce w konkursie na jednoaktówkę po Śląsku organizowanym przez agencję Imago, Miasto Katowice i Gazetę Wyborczą. W latch 2015 i 2016 zajął pierwsze miejsce w kolejnych edycjach. Pisarz jest także pomysłodawcą konkursu Silesia Incognita. Od 2023 roku zasiada w Radzie Języka Śląskiego.
To właśnie konkurs na jednoaktówkę po śląsku dał początek serii kryminałów z przygodami Kōmisorza Hanusika. Pierwszy tom został wydany w 2014 roku i stał się bestsellerem. Był dodrukowywany aż 11 razy! Książki z serii “Kōmisorz Hanusik” łączą w sobie kryminał, komedię i odrobinę fantasy - spotkamy w nich postaci znane ze śląskich legend. Poza śląską tematyką, kryminały Marcina Melona pokazują także, że śląski nie nadaje się tylko do średniej jakości kabaretów, ale da się w nim tworzyć także doskonałe utwory literackie
Piąta części przygód nikiszowskiego policjanta ukazała się 2 lipca. Wcześniej książka była dostępna w przedsprzedaży. Okładkę zdobi ilustracja autorstwa Jarosława Kassnera, a wydawnictwo podzieliło się z nami fragmentem powieści.
„Kōmisorz Hanusik i Zakōn Ôstatnigo Karminadla” fragment powieści:
– Toć! Ślōnzoki i Ślōnzoczki! Hanysy i Hanyski! – zmiarkowoł sie chop we kapucy. – Witōm wos na trefie naszego Zakōnu Ôstatnigo Karminadla. Piyrszyj ślōnskij sekty! Jo sie mianuja ArcyHanys i jeżech arcykapłanym naszego Zakōnu.
– Ach, zou… – pedziało pora ludziōw, kej inksi zaś ino pokiwali gowami.
(...) – Prziszoł roz dō mie, wiycie, Pōnbōczek, i pado mi: „Te, chopie, ciebie to niy szteruje jaki sam je u nos lyjamt na tym Ślōnsku? Zobocz, wiela tukej je Goroli. Kaj je, chopie (tak mi pedzioł) tyn nasz ślōnski ordnōng? Co ty na to powiysz, te? Niy szteruje cie to?” Na co jo mu godōm: „Pōnbōczku, toć, że mie szteruje! Kożdego szteruje!” I wtynczos Pōnbōczek kozali mi sztartnōnć tyn Zakōn, pra? Dali mi relikwije! Ja, tak jak godōm! Pōnbōczek dali mi nojświyntsze relikwije kożdego Ślōnzoka! I ône tukej sōm! Zaroz je zoboczycie, pokoża wōm. Te z wos, kere zowdy sam prziłażōm, już je widzieli. Ône wōm pedzōm, co to sōm richtiś nojświyntsze relikwije. Przeca bych niy znokwioł, ja?
– Pokoż im je, ArcyHanys! – wrzasknoł starzik ze siwōm brodōm. – Nasze nojświyntsze relikwije! Pokoż im, co mosz je ôd samego Pōnbōczka!
– Ja, tak zrobia! Zaroz zoboczycie Ôstatnigo Karminadla! Padocie: a co to je za karminadel? Zaroz wōm to wyerkleruja! To je tyn drugi karminadel z filmu Kazimiyrza Kutza! Ja, tyn sōm! Tyn, co tyn bajtel go niby wziōn, wiycie kery. Ja, tyn synek, co udowoł, że niy mioł drugij rynki! Kożdy myśloł, co tyn karminadel sie richtiś straciōł ale niy, my go mōmy, nasz Zakōn! Mōmy tyż Ôgōn! Wiycie ôd kogo? Ôgōn ôd Łyska z Pokładu Idy!
Może Cię zainteresować:
II Ogólnopolskie Targi Książki Wydawców Niezależnych w Rudzie Śląskiej
Może Cię zainteresować:
