Pierwsza była Gospoda Parkowa. Czyli restauracja nad Dużym Stawem, zbudowana tam jeszcze za czasów Doliny Szwajcarskiej - popularnego miejsca wypoczynku i rekreacji mieszkańców Chorzowa w latach międzywojennych. Z Gospody chętnie skorzystano, tworząc na początku lat 50. tereny festynowe - pierwszy zagospodarowany rejon WPKiW, nazywany wtedy czasami "parkiem w miniaturze". Gospoda Parkowa zapewniła mu podstawę zaplecza gastronomicznego. Ale na krótko. Lokal mimo swych tradycji, a może w związku z nimi, nie pasował do ówczesnej wizji Parku, co gorsza nie przepadał chyba za nim wojewoda Jerzy Ziętek, demiurg WPKiW. Toteż już po paru latach uległ likwidacji. Ostatecznie również fizycznej.
Przystań nad Dużym Stawem
Kiedy z hukiem kończyły się dzieje Gospody Parkowej, wysadzonej w powietrze przez saperów w roku 1956, w Parku funkcjonowały już nowe lokale.
Bezpośrednią następczynią funkcji Gospody Parkowej została Przystań. Podobnie jak ta pierwsza, zbudowana nad Dużym Stawem, co prawdopodobnie przyspieszyło smutny koniec starego lokalu. Nowoczesna restauracja i kawiarnia, ulokowana w ciekawym budynku stanowiącym jednocześnie przystań ośrodka sportów wodnych, z miejsca zdobyła sobie ogromną popularność, która miała cieszyć się przez długie lata.
Łania, czyli pawilon myśliwski
Również w latach 50. stanęła w WPKiW restauracja Łania, nazywana początkowo pawilonem myśliwskim. Bo też nim była. Oryginalnie zafundował go sobie w 1900 roku hrabia Ludwik Karol Ballestrem w Pawełkach nad jeziorem Brzoza (dziś powiat lubliniecki) jako leśną rezydencję. Po II wojnie światowej grafa wywłaszczono, a na jego Jagdhaus (już w latach międzywojennych nazywany Łanią) padło oko twórców WPKiW. Jakoż i niewiele czasu upłynęło, jak Łania została rozebrana, przewieziona do Chorzowa i tam zrekonstruowana. Jednak nowego miejsca nie zagrzała długo. Krótko jak najbardziej, gdyż wkrótce po przenosinach strawił ją pożar. Lokal został jednak odbudowany i to w stylu naśladującym pierwotną formę drewnianego, o tradycyjnej zrębowej konstrukcji i pokrytym gontami dachu. Od pierwowzoru różnił się jednak wnętrzem, rozplanowanym ku wygodzie tego, czym miał być - czyli restauracji. Początkowo służącej głównie komunistycznym dygnitarzom i ich gościom, także zagranicznym.
Parkowa i Kamienny Kasztel
Do powszechniej dostępnych lokali należała restauracja Parkowa, zlokalizowana nieopodal Małego Stawu oraz powstałego w latach 1964-1966 kąpieliska Fala. Parkowa, ze swoim charakterystycznym wielkim tarasem i "parasolami" z żelbetu, została do użytku właśnie w 1964 roku. Obecnie restauracja jest zamknięta, a sądząc po stanie zewnętrznym, jej dalsze losy budzą poważną troskę.
Starsza od Parkowej jest restauracja Kamienny Kasztel, powstała jeszcze w latach 50. jako Pawilon Propagandy, a zbudowana w formie stylizowanej na średniowieczną warownię. W swej gastronomicznej karierze kilkakrotnie zmieniała nazwy - ze Stylowej na Pod Złotym Kogutem i wreszcie na Kamienny Kasztel właśnie.
Kawiarnia w samolocie pasażerskim i pływająca "Arizona"
Oryginalnym punktem gastronomicznym WPKiW była kawiarnia w samolocie pasażerskim. Wycofaną z użytku maszynę typu Li-2 sprezentowały WPKiW Aeroklub Śląski, Polskie Linie Lotnicze "Lot" oraz Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach (co znaczy, że akcja odbyła się z błogosławieństwem Jerzego Ziętka). Innym, zdecydowanie nieszablonowym, bo nawiązującym do stylu Space Age obiektem, była pływająca kawiarnia Arizona w kształcie Spodka. Przez lata mogli ją odwiedzać goście Wesołego Miasteczka. Tamże w 1961 roku powstał bardziej tradycyjny w formie, choć również nowoczesny Sam-bar, czyli bar samoobsługowy typu szwedzkiego, przed którym działała też kawiarnia na wolnym powietrzu.
Może Cię zainteresować:
