Pierwszy z systemów odpowiada za dostarczanie świeżego powietrza do wnętrz i jednoczesne wyrzucanie tego zużytego na zewnątrz. Z kolei do zadań klimatyzacji należy utrzymanie komfortowej temperatury niezależnie od warunków zewnętrznych. Choć w praktyce mogą działać osobno, to połączenie tych dwóch instalacji daje pełną kontrolę nad jakością powietrza i temperaturą w domu.
Model działania rekuperacji
Zasada działania rekuperatora jest dość prosta i opiera się na kilku równoległych procesach, które zachodzą nieprzerwanie.
- Świeże powietrze z zewnątrz jest zasysane przez wentylator centrali, przez tzw. czerpnię. Następnie dostaje się ono do rekuperatora, gdzie przechodzi przez wymiennik ciepła. Tam odbiera energię cieplną z powietrza wywiewanego – i to wszystko bez mieszania się tych dwóch strumieni.
- Podgrzane już powietrze trafia stalowym kanałem nawiewnym do rozdzielacza, a stamtąd jest rozprowadzane do pomieszczeń – najczęściej salonu, sypialni czy korytarza.
- W tym samym czasie drugi wentylator (wyciągowy) zasysa zużyte powietrze z kuchni, łazienek czy wiatrołapów. Przechodzi ono przez osobny rozdzielacz, trafia z powrotem do rekuperatora, gdzie w wymienniku oddaje ciepło – i zostaje wyrzucone na zewnątrz.
Przy planowaniu całego układu bardzo ważne jest dobre rozmieszczenie punktów nawiewnych i wywiewnych. Powietrze powinno być dostarczane do pomieszczeń dziennych, a usuwane z tych, gdzie najczęściej gromadzą się zapachy i wilgoć. Kluczowe jest też zachowanie równowagi między ilością powietrza nawiewanego i wywiewanego – tylko wtedy system będzie działał efektywnie i cicho.
Zasada pracy klimatyzatora
Aby system klimatyzacji mógł działać, potrzebne są dwa podstawowe urządzenia: jednostka wewnętrzna i zewnętrzna. Łączy się je ze sobą miedzianymi rurami w izolacji termicznej, a następnie wypełnia gazem chłodniczym (najczęściej R32). To właśnie ten czynnik odpowiada za transport energii cieplnej między wnętrzem budynku a otoczeniem.
W trybie chłodzenia klimatyzator pobiera ciepło z powietrza w pomieszczeniu i przekazuje je na zewnątrz. Dzieje się to poprzez odparowanie czynnika w jednostce wewnętrznej, a następnie jego skroplenie w jednostce zewnętrznej. Cały proces odbywa się w zamkniętym obiegu i jest wspomagany przez sprężarkę, która reguluje ciśnienie i przepływ gazu.
W trybie grzania zasada działania jest odwrotna – ciepło z zewnątrz jest odbierane przez czynnik chłodniczy i transportowane do wnętrza domu.
Łączenie rekuperacji i klimatyzacji – jak wygląda od strony technicznej?
Rekuperacja i klimatyzacja mogą działać niezależnie, ale coraz częściej łączy się je w jeden, zintegrowany system. Najwygodniejszym rozwiązaniem jest w tym przypadku instalacja kanałowa, w której oba układy współpracują ze sobą na wspólnej sieci przewodów.
W praktyce wygląda to tak, że po stronie nawiewnej – tuż za rekuperatorem – montuje się klimatyzator kanałowy. Jest on połączony z jednostką zewnętrzną i odpowiada za schładzanie (lub ogrzewanie) powietrza nawiewanego do pomieszczeń. Powietrze przechodzi najpierw przez wymiennik rekuperatora, a następnie trafia do klimatyzatora, który dopasowuje jego temperaturę do ustawionej wartości.
Kluczowy w takim układzie jest dobór urządzeń o odpowiednim wydatku. Rekuperator dobiera się na podstawie strumienia powietrza (m³/h), czyli ilości powietrza, jaką system może przetłoczyć w ciągu godziny. Moc klimatyzatora jest natomiast ustalana w oparciu o dane katalogowe producenta – tak, by odpowiadała planowanej wydajności wentylacji i zapotrzebowaniu na chłód lub ciepło.
Właśnie dlatego tak ważne jest, by już na etapie projektu uwzględnić wszystkie parametry – od bilansu powietrza, przez moc urządzeń, aż po przekroje kanałów. Dzięki temu cały system będzie działał sprawnie, cicho i bez zbędnych strat.
Zalety i wady integracji systemów
Zintegrowana rekuperacja z klimatyzacją to spora wygoda. Jeden system odpowiada zarówno za wymianę powietrza, jak i jego chłodzenie czy ogrzewanie. Nie trzeba instalować osobnych jednostek w każdym pomieszczeniu, a całość da się obsłużyć z jednego panelu sterowania.
Są też jednak pewne minusy. W źle zaprojektowanym systemie może dochodzić do skraplania się wody w kanałach – zwłaszcza przy dużych różnicach temperatur i niewystarczającej izolacji. To z kolei może prowadzić do zawilgocenia przewodów i problemów z higieną całego systemu. Dlatego tak ważne jest precyzyjne dobranie urządzeń i zadbanie o odpowiednie odprowadzanie kondensatu. Niekiedy minusem jest również samo sterowanie klimatyzatorem. Powietrze schładza się wyłącznie w głównym kanale nawiewnym, skąd dopiero później trafia do rozdzielaczy. Oznacza to brak możliwości sterowania temperaturą osobno dla każdego z pomieszczeń.
Artykuł powstał we współpracy z lepiej.tauron.pl
