Lata 80., dekada od stanu wojennego do Okrągłego Stołu, w zbiorowej pamięci funkcjonują dziś jako szare, smutne i biedne (Problem w tym - powiedział Hampty Dampty - kto kim rządzi. To wszystko.). Lata 90, przypadające na okres wolnej już Polski szukającej, nieraz a właściwie przeważnie po omacku, nowego pomysłu na gospodarkę (Wszystko jest możliwe, trzeba tylko wiedzieć o sposobach.), kontrastują z nimi jako barwne, dynamiczne, wręcz szalone (Wszyscy mamy tutaj bzika. Ja mam bzika, ty masz bzika.).
Czy te obiegowe opinie znajdują odzwierciedlenie w zdjęciach Sosnowca z tamtych lat?
Sosnowiec jawi się na tych zdjęciach jako miasto bardzo zielone. Zieleń otacza bloki sosnowieckich osiedli (fotografia z 1983 r. i z lat 90.), zielenią kipi Park Sielecki (zdjęcia kąpieliska z lat 80.), drzewa rosną także w przestrzeni śródmiejskiej , np. w okolicy katedry (1996), placu Stulecia (1990) czy Urzędu Miasta (1987). Ten ostatni zobaczymy nawet na kilku fotografiach z lat 80. i 90. To gmach, który bez wątpienia zasługuje na uwagę. Starannie zaprojektowany w myśl najnowszych trendów w architekturze okresu II RP (zbudowany w latach 1933-1934) stanowi perłę sosnowieckiego modernizmu i pomnik historii miasta.
Sosnowiec - miasto ćwierćmilionowe
Co ciekawe, właśnie na lata 80. przypadło apogeum liczebności ludności miasta. Na początku lat 80. Sosnowiec liczył już mocno ponad 200 tys. mieszkańców, w roku 1981 stając się miastem ćwierćmilionowym. Największą ich liczbę - 259 580 - osiągnął w 1987 r. Jednak w latach transformacji ustrojowej i gospodarczej zaczęła ona maleć. Po 1993 r. Sosnowiec zamieszkiwało już poniżej 250 tys. osób, tendencja spadkowa się utrzymuje.
Niektóre z tych fotografii to perełki, na których zobaczyć można miejsca, które dziś już nie istnieją. To chociażby zdjęcia (datowane na lata 1980-1990) dawnej fontanny na terenie Bulwaru nad Przemszą czy zasypane już dziś baseno-brodzików przy ulicy Warneńczyka. Jeszcze pokolenie dzisiejszych 40-latków pamięta je jeszcze zupełnie dobrze. Szczególnie ci, którzy mieszkali w pobliżu i bawili się tam w upalne letnie dni, kiedy te bieda-baseny napełniano wodą. Przypuszczamy, że mimo postępu cywilizacyjnego, jaki nastąpił od tamtej pory, miejsca te najpewniej cieszyłyby się powodzeniem i teraz - choć też na pewno zainteresowałby się nimi sanepid.
Ulice z tamtych lat
Przyjrzyjmy się też sosnowieckim ulicom, jak Modrzejowskiej, Bohaterów Monte Cassino, 3 Maja, Warszawskiej, Orlej... Niektóre rzeczy się zmieniają, droga Niobe, inne pozostają niezmienne - jak mówiono w kultowym filmie "Matrix", akurat z końca lat 90. (kto pamięta, ten pamięta). I jak chociażby sosnowiecki dworzec kolejowy - ten sam, ale nie taki sam. To również perła architektury miasta. Oczywiście z innej epoki niż Urząd Miasta. Budynek dworca powstał w 1859 roku, zbudowany w stylu neoklasycystycznym. Dziś jest wpisany do rejestru zabytków województwa śląskiego. W XXI wieku przez jakiś czas był biblioteką, do pierwotnej funkcji powrócił w 2015 r. Obecnie takiego pięknego przykładu XIX-wiecznej architektury kolejowej mogłoby go pozazdrościć Sosnowcowi niejedno miasto i nie tylko w Zagłębiu. Jak wyglądał 30-40 lat temu - zobaczycie na zdjęciach dworca i okolicy z tamtego okresu.
W tym właśnie sęk, że Czas nie znosi, aby go zabijano.
