Kiedy zaczęła się ta pasja?
To było już w szkole średniej, czyli na przełomie lat 80. i 90. Na własne potrzeby zbudowałem samodzielnie swój teleskop. W tamtych czasach było wiele pism jak np. „Młody Technik”, które były swego rodzaju poradnikami „zrób to sam”. Z niego zaczerpnąłem pomysł na budowę teleskopu. Nie było to może wybitne „dzieło sztuki”, ale dzięki niemu mogłem obserwować pierścienie Saturna. Jeszcze przez kilka lat kształciłem się w tym kierunku. W latach 90. rozpoczęła się trwająca ponad 20 lat przerwa w tej działalności – spowodowana sprawami prywatnymi. Ciężko jest pogodzić pracę elektromechanika z posiadaniem rodziny i rozwijaniem swojego hobby. Jednak ostatecznie w 2019 roku wróciłem do swojej pasji i stała się ona częścią mojego życia.
Minęło sporo lat, powrót zapewne nie był łatwy...
Było to nie lada wyzwanie. Przez te wiele lat przerwy cały czas myślałem o tym, by jeszcze raz zbudować swój teleskop. Kiedy jednak zobaczyłem jak ogromny nastąpił postęp technologiczny, zdecydowałem się na zakup sprzętu. W spełnieniu marzeń pomogła mi moja rodzina i przyjaciele, którzy podarowali mi pierwszą kamerkę do astrofotografii.
Sprzęt to jedno, a drugie to wiedza?
Trzeba przyznać, że astrofotografia w Polsce to dość niszowa „branża”. Wróciłem do pasji dzięki uprzejmości moich znajomych, którzy są znanymi astrofotografami. Często dzwoniliśmy do siebie, wymienialiśmy maile i wiadomości. Oczywiście uczyłem się także sam, metodą prób i błędów. Oprócz tego pomocne były również grupy tematyczne na portalach społecznościowych. W ten sposób mogłem poznać ciekawych ludzi . Zawiązały się różne znajomości i przyjaźnie. Obecnie cały czas konwersujemy na tematy związane z astrofotografią.
Czym jest astrofotografia?
Astrofotografia dzieli się na kilka odmian – krajobrazową, planetarną, głębokiego nieba oraz Słońca. W każdej z tych odmian stosuje się inną technikę wykonywania zdjęć, jak również częściowo inny sprzęt. Podczas obserwacji i fotografii Słońca trzeba bardzo uważać. Żeby nie uszkodzić wzroku lub sprzętu należy używać przeznaczonych do tego filtrów. Ja zająłem się fotografią głębokiego nieba, czyli tzw. deep sky. Fotografuję mgławice, gromady, galaktyki oraz komety. Zdarza się też że próbuję uchwycić obiekty naszego układu słonecznego. Ostatnio udało mi się uwiecznić częściowe zaćmienie Słońca przez Księżyc.
Jak od strony technicznej wygląda fotografowanie kosmosu? Potrzebny jest zapewne zaawansowany sprzęt?
Do rejestracji obrazów głębokiego nieba tzn. obiektów które są praktycznie niewidzialne gołym okiem potrzebny jest odpowiedni sprzęt – jasny obiektyw lub teleskop o ogniskowych od 200 do 2000 mm, aparat lub kamera, montaż, guiding (dodatkowa mała kamera, która śledzi ruch gwiazdy w swoim polu widzenia) oraz filtry wąskopasmowe. Do wykonywania astrofotografii niezbędne jest bezchmurne niebo, oraz miejscówka z dala od światła miejskiego. Jak te warunki zostaną spełnione, rozkładam sprzęt i zaczynam sesję zdjęciową . Kamera w trakcie jednej nocy robi kilkadziesiąt zdjęć. Czas naświetlenia takiego zdjęcia to w zależności od obiektu od jednej do dziesięciu minut. Przeważnie zdjęcia wykonywane są przez dwie lub trzy noce. W fazie edycji te kilkaset zdjęć jest stackowanych (nakładanych na siebie) w odpowiednim programie, usuwane są szumy i ostatecznie taki końcowy stack poddaje się końcowej obróbce, która trwa do kilku godzin.
Jak można odnaleźć na niebie konkretną mgławicę?
Muszę przyznać, że wykonywanie zdjęć kosmosu zmusiło mnie do zagłębienia się w tajniki astronomii. Żeby zaplanować sesję potrzebne są informacje o wielkości obiektu, jego budowie, jasności i położeniu na niebie. Do znajdywania mgławic, komet czy też planet zostały stworzone specjalistyczne programy. Jednym z nich, który osobiście polecam to Stellarium. Jest to bezpłatna mapa nieba pokazująca prawie wszystkie odkryte obiekty kosmiczne łącznie ze sztucznymi satelitami. Dodatkowo narzędzia dostępne w programie umożliwiają mi podgląd i dopasowanie danego obiektu do możliwości rozdzielczych mojego sprzętu. Bez tego programu byłoby mi ciężko znaleźć niektóre ciała niebieskie..
We wrześniu pana astrofotografie zostały wystawione na wernisażu w jednej z tarnogórskich kawiarni. Co dalej?
Wystawa w kawiarni to nie był mój pomysł, otrzymałem zaproszenie od właścicielki do zaprezentowania swojej twórczości, co bardzo mnie ucieszyło. Wielką satysfakcję sprawiała mi opowieść o mojej pasji uczestnikom wernisażu, w tym również w przeważającej części osobom młodym. Chcę nadal kształcić się w astrofotografii, pokonywać niekończące się szczeble tej trudnej, ale fascynującej sztuki, żeby wykonywać jeszcze lepsze zdjęcia. Może w przyszłości spróbuję zbudować obserwatorium i umieścić swój sprzęt pod kopułą? Najbliższe plany to zakup nowej kamery. Trudno jest mi powiedzieć, w którą stronę pójdę, ale na pewno chciałbym dzielić się moją pasją z innymi, pokazując piękno otaczającego nas wszechświata.
Może Cię zainteresować:
